Od Wolf Dark

          
"Czasami lepiej jest nie wiedzieć..." 

            Mefisto ziewnął i przeciągnął się. Przez ułamek sekundy patrzył na śpiącą siostrę i mamę. Dwie postacie na świecie najbardziej drogie jego młodemu sercu. Nagle jego nieukształtowana psychika puściła wodze wyobraźni. Młody źrebak pognał przed siebie gnany radością. Usatysfakcjonowany patrzył na przyrodę budzącą się do życia. Śpiew ptaków, krople rosy niczym diamenty żarzące się w świetle słońca. Ogierek wciągnął nosem powietrze. Pachniało słodyczą. Rozmarzony pognał dalej. O wiele dalej niż powinien...

                                                                      ***

            Miał plan. Pójdzie tam gdzie inne konie boją się zaglądać. Upojony radością pognał przed siebie. Małe kopytka odciskały ślady na błotnistej ścieżce, która po chwili przestała być dobrze widoczna. W ogóle przestała być ścieżką. Teraz były to tereny dzikie, niezbadane, niepokojące. Mefisto chciał zawrócić, ale coś nieznanego powstrzymywało go przed obraniem innej drogi. A drogi w miejscu w którym się znalazł prowadzą zawsze do tego samego. I nie jest to coś co chciałbyś zobaczyć...

***

            Wodząc wzrokiem za barwnym motylem. Był taki piękny. Nagle ścieżka-bez-końca zaprowadziła Mefista na polanę otoczoną przez szmerający strumień. Ogierek wpadł w kałużę. Podniósł nogę by sprawdzić co to, gdy wtem jego oczy zrobiły się okrągłe! 

-Too to krew! - krzyknął cienkim głosem...

***

Rozejrzał się wokoło. Stanęły mu przed oczami obrazy. Mówiła o nich matka. Były złe i podstępne. Czaiły się w mroku by.. zabić. Zabić, zabić, zabić, zabić... 

Teraz był pewien, że zwariował. Serce toczyło krew, życie. Rozejrzał się i zauważył.

***

Ciało konia. Klacz. Rozszarpana, ale przemyślnie. Skórę zdarto do ostatniej strzępki, oczy zniknęły, a wnętrzności.... szkoda gadać. Kości, mięśnie, ścięgna. Mefisto stał ze łzami w oczach, które jeszcze nigdy nie widziały zła. Zaskoczenie, przerażenie i rozpacz. Mordercze trio... 

Shanti i/lub Silver CD

"By móc żyć..."