Od Pioruna do Belli

Wybrałem się na spacer. Po drodze zauważyłem Bellę. Chaciałem jej coś powiedzieć, ale bałem się.
-Witaj
-Cześć kotku.
Bella próbowała mnie przytulić,ale ja odsunąłem się.
-Co się dzieje?
-Nie nic...
- Przecież widzę !
Gryzło mnie sumienie, bałem się jej reakcji, że pomyśli że jestem bez serca.
Muszę ci coś powiedzieć. Mam to na sumieniu. Dotyczy to twej właścicielki.
Klacz położyła się koło mnie.
- Sprawa jest jasna. Cały czas oddaje komuś konie i dopdaje nowe. Nie chcę stracić ciebie ...
- To znaczy że ....?
- Tak. Musimy się rozstać. Przykro mi .
Popatrzyłem na klacz z łzą w oku. Widziałem jak cierpi.
- Pa , powiedziałem.
- Żegnaj.
Będzie mi jej brakować! Tak ją kochałem! .... ale taki los ....
Z realcji Belli:
(Bello?)