Od Tyriona i Mefista - CD opowiadania Wei i Tyriona

Nie byłem zbytnio chętny do pomocy. Co ona sobie myśli, ta Wea? Mam pomóc wyrzutkowi? No, ale to moja siostra, nie mogę odmówić... ***** Skuliłem się pod drzewem. Kilka postaci w długich ciemnych opończach wpadło na polanę. Byli jak ludzie. Różnił ich tylko jeden szczegół anatomiczny. Mieli odwrotny staw kolanowy. Teraz przypominali bardziej psy niż ludzi.... ****** Przełknąłem ślinę widząc krążące na łące postacie. Zauważyłem także kulącego się pod drzewem Tyriona.. - One boją się ognia, już ci to mówiłam! - syknęła mi na ucho Wea. - Odstrasz je.. ******* Wendigo zrzuciły opończa. Zniekształcone ciała i ostre zębiska. Rozglądały się dookoła w poszukiwaniu czegoś jadalnego... ******* Zawahałem się. Miałem ochotę uciekać stąd jak najdalej, jednak teraz już nie mogłem. Wea pchnęła mnie zniecierpliwiona. Przełknąłem ślinę i posłałem w stronę Wendigo wielką kulę ognia. *** Psowate wytrzeszczyły ślepia w przypływie niepohamowanego, dzikiego gniewu. Nagły dławiący się w śmierci krzyk potworów. Leniwy swąd spalonych ciał unosił się w powietrzu.... ***** Potwory zaczęły się palić. Krzyczały przeokropnie, jednak.. nie ruszały się z miejsc. Wykorzystałem to i spaliłem od środka 5-ciu z nich. Padli na osmoloną trawę. Pozostałych otoczyłem ciasną kulą z ognia. ***** Nie wiedziałem co robić. Po prostu znieruchomiałem... ****** Zciaśniłem koło i po chwili reszta potworów także się spaliła. Przede mną leżało 15 spalonych istot... Spściłem głowę. ***** Teraz coś mnie ścisnęło za gardło. Także spuściłem głowę. Teraz już wiedziałem że tu nie pasuję. Zupełnie... ***** Popatrzyłem na źrebaka. Wyglądał marnie. ***** Cały się trzęsłem. Miałem tylko dwa wyjścia: albo podejść do nich i podziękować oraz znów wyjść na mięczaka. Lub uciec... Od Rose: PRZECIEŻ TYRIONA NIE MA!!! C.D.N.