Od Delicate i Wei - CD

Pierwszy płatek spadł na mój nos. Otrząsnęłam się i spojrzałam w górę.

- Delicate! Śnieg! - powiedziałam. - Lubisz, gdy pada?

Klacz potrząsnęła głową energicznie.

- Niecierpię! - odpowiedziała. - Ja kocham życie, światło... A w czasie, gdy on pada, wszystko umiera i robi się białe.

*****************

I znowu przyszła zima...

- Chodźmy już do domu - powiedziała klacz i zaczęła iść.

Wstałam i zaczęłam kłusować za nią.

*****************

- Ale zii..mno. - powiedziałam przyspieszając trochę.

Delicate także ruszyłą szybciej. Cała drżała. W pewnym momencie śnieg zaczął tak mocno sypać, że nic już nie było widać.

- I co teraz? - zapytała klacz zatrzymując się nagle. - Nie dojdziemy tak do domu.

- Nie bój się. - uśmiechnęłam się i zamieniłam sie w istotę z powietrza. Zaczęłam dmuchać wiatrem dookoła, rozwiewając białe płatki.

**********************

- Już możemy iść - powiedziała

Zaczęliśmy iść.

W połowie drugi, Wea przestała wiać wiatrem.

- Nie dam już rady...

Chwilkę pomyślałam i zaczęłam świecić moim światłem.

Od razu w wokół nas było bardzo jasno.

********************

- Super. - uśmiechnęłam się. - Chodźmy.

Po kilkunastu minutach drogi doszliśmy na łąkę. Była na niej około 4cm warstwa śniegu.

- Eh.. A myślałam, że będzie już wiosna. - powiedziała Delicate. - A tu co? Znowu wróciła ta głupia zima.

Kiwnąłam głową.

**********************

- Chodźmy lepiej do jaskini - powiedziałam i spojrzałam na jedną jaskinie

- Dobrze

Weszliśmy do środka jaskini.

Oświeciłam ją, i usiadłam.

*************************

Długo siedzieliśmy nic nie mówiąc, aż się odezwałam.

- Masz rodzeństwo? - zapytałam, żeby załagodzić ciszę.

Klacz kwineła twerzdząco głową.

*************************

- Mam brata Rafaella - spojrzałam się na Wee - A ty masz rodzeństwo?

- Tak - odpowiedziała - Mam brata - Mefisto

- Fajnie...

*************************

- Lubisz go? - zapytałam, a widząc zdziwienie na twarzy klaczki wyjaśniłam. - Bo wiesz.. Dużo rodzeństwa drze z sobą koty.

- Mhm.. Tak, bardzo. Nie wyobrażam sobie, żeby było inaczej. - odpowiedziała. - A ty?..

- Tak samo. - uśmiechnęłam się.

**************************

- Ciekawe gdzie teraz jest?

- I gdzie są inne konie...

Popatrzyliśmy na siebie

**********************

- No właśnie... - odpowiedziałam.

- Myślisz, że nic im sie nie stało? - zapytała się mnie klaczka.

Pokręciłam głową.

- Nie... Pewnie schowali się przed śniegiem. - zastanowiłam się.

***********************

- Może pójdziemy ich poszukać? - spytałam

- W taką zimę?

- Tak.

- Chyba to zły pomysł - popatrzyła na mnie

****************

- No co ty! Nie powiesz, że sie boisz chyba? - zasmiała się.

- Nie! - odpowiedziałam. - Chodźmy.

Wyszliśmy na zewnątrz. Wiatr chulał jeszcze bardziej.

- To gdzie idziemy najpierw? - zapytałam się.

**************

- Nie wiem....

- Hm...Może do...

- Do...?

- Do tego głównego lasu?

********************

- Tego Pewnego Lasu? - zapytałam się.

Delicate pokiwała głową. Pomyślałam przez chwilę.

- Nie! - pwoiedziałam. - Dlaczego mieliby iśc do lasu w śnieżycę? Chyba bardziej do grot.

- No tak. - zaśmiała się klacz. - To chodźmy je przeszukać.

********************

Chodziliśmy po terenach stada.

Nagle Wea usłyszała znajomy jej głos.

- Delicate, gdzieś tu jest mój brat! - powiedziała i spojrzała na las

- Czyli jednak są w lesie...

**********************

- Mhm... - odpowiedziałam.

Pobiegłam za głosem brata. Dla ułatwienia ponownie zamieniłam się w istotę z powietrza i podmuchami torowałam sobie drogę. W końcu dostrzegłam go pod drzewem z resztą stada. Zawołałam Delicate.

*************************

- Są tutaj! - powiedziała do mnie Wea
- Super - podeszłam do niej i zobaczyłam moich rodziców i brata.
Rose na mój widok, wstała i do mnie podeszła
(Rose?)