Od Mefista i Delicate

	Siedziałem nad wodospadem i wpatrywałem się w swoje oblicze, kiedy usłyszałem szelest w krzakach. Odwróciłem się gwałtownie i zobaczyłem jakąś klaczkę, chyba tę, z którą bawiła się Wea. *** - Jesteś Mefisto, tak? - spytałam cicho - Tak, a ty koleżanką Wei? - odpowiedział - Tak, jestem Delicate - powiedziałam trochę głośniej - Miło cię spotkać - popatrzył na mnie i podszedł bliżej - Jeszcze nie spotkałem się z młodą samicą Alfa, więc to zaszczyt cię tutaj spotkać *** Delicate uśmiechnęła się nieśmiało i rozejrzała się wokoło. - Jesteś tutaj sam? - zapytała. Pokiwałem głową twierdząco. *** - A nie wolisz przebywać czasu z innymi końmi? - zapytałam - Lubię, ale czasem mam ich dość, i wolę posiedzieć gdzieś sam... Uśmiechnęłam się i usiadłam. **** - Ja też. - powiedziała Delicate po chwili ciszy. - W ogóle nie lubię tłoku i hałasu... To nie dla mnie. Pokiwałem głową. ***** - Może się przejdziemy? - zaproponowałam - Jasne! ***** Delicate wstała i zaczęła iść na południe. Kłusowałem za nią spokojnie. Po chwili odezwałem się. - Gdzie tak w ogóle idziemy? *** - Na opuszczone pastwisko - odpowiedziałam - To moje ulubione miejsce *** - Ok... - odpowiedziałem zamyślony. - Nigdy tak nie byłem. - To nie wiesz, jak jest tam fajnie. - mrugnęła do mnie. - Zaraz się o tym przekonasz. Klacz skręciła za drzewa i moim oczom okazało się jakieś opuszczone, szare miejsce. *** - Trochę tu ponuro...-powiedział do mnie - Ale zaraz nie będzie! - pobiegłam do w stronę sosny. Nie było tam już ponuro i szaro... Rosły tam przepiękne kwiatki! *****' Poszedłem niepewnie w ślady Delicate. Ta zniknęła za drzewem i nie było jej widać, więc pospiesznie pokłusowałem za nią. Kiedy odsunąłem gałęzie sosny ujrzałem przepiękną łąkę pełną kwiatów. - I jak? - zaśmiała się klacz. - Ponuro? Pokręciłem głową rozszerzając gałki oczne (xd). *** - Te miejsce jest cudne! - powiedział i zaczął brykać po łące Położyłam się na mięciutkiej trawie i zaczęłam oglądać kwiaty. ***** Po chwili zatrzymałem się i popatrzyłem ze zdziwieniem na leżącą spokojnie klaczkę. - No co? - zapytała wąchając rosnącą przy niej stokrotkę. - Nie bawisz się? - zapytałem zdezorientowany. *** - Nie wiem w co...-odpowiedziałam Mefisto popatrzył na mnie dziwnym wzrokiem. - Możesz się bawić co tylko chcesz! - powiedział i podszedł do mnie ***** - Ale nie mam pomysłów. - odpowiedziała powoli. Usiadłem koło niej. - Możesz chociażby poskakać przez kłody. - powiedziałem entuzjastycznie. Delicate pokręciła głową. - Boję się. - szepnęła. - A jak złamie sobie nogę zahaczając o pieniek? *** - Nic się nie stanie - odpowiedział spokojnie - Na początku zrobimy ćwiczenia. Na pewno ci się uda! Popatrzyłam na Mefista. ***** - Na pewno? - zapytała ostrożnie. Pokiwałem głową i uśmiechnąłem się. Klacz powoli wstała. Pokłusowałem do pobliskiego pieńka i dałem znak Delicate, żeby podeszła. *** Już chciałam przeskoczyć pień, ale się zatrzymałam... - Delicate, nie bój się! Nic ci się nie stanie! - Mefisto podszedł do mnie ***** - Skąd taka pewność? - powiedziała spięta. - Zawsze coś może się stać.... Westchnąłem przeciągle i wykonałem pewny skok. Delicate przypatrywała się temu z powątpieniem. *** - Delicate...Nic ci się nie stanie...- popatrzył na mnie - Poszukam jakiegoś mniejszego pienia, ok? - No dobrze... *** Rozejrzałem się pospiesznie dookoła, aż dojrzałem niski pieniek. Skierowałem się do niego i zawołałem Delicate. Ta, po długim wahaniu się, z zamkniętymi oczami wykonała chwiejny skok. Przeskoczyła czysto, jak mówią ludzie - "bez zrzutki". - Widzisz? - zaśmiałem się. - To nie takie straszne, nie? **** - Ale to mały pień...Na większym pewnie..-Mefisto przerwał mi - Na większym pewnie byś złamała nogę czy coś takiego...- dokończył za mnie - Wiele razy to słyszałem. Dałaś radę na tym pieniu, to dasz i na tamtym!  **** - Nie dałabym! - krzyknęła klacz. Popatrzyłem na nią zdezorientowany jej zachowaniem. - Jak chcesz... - powiedziałem cicho. *** Usiadłam na trawie i popatrzyłam na niego. - To ja już idę...pa - Nie! - krzyknęłam *** Odwróciłem się gwałtownie. - To co w końcu chcesz!? - zdenerwowałem się. **** - Chyba jednak skocze... *** Popatrzyłem na nią zdziwiony, ale nie odpowiedziałem. Patrzyłem, jak Delicate podchodzi do pieńka i po wahaniu się skacze czysto przez "przeszkodę". *** Spojrzałam się za siebie, a potem na kopyta. - Brawo - popatrzył na mnie ***
	Klacz uśmiechnęła się lekko. Rozejrzała się dookoła, jakby czegoś się obawiała. *** - Lepiej już chodźmy...-powiedziałam cicho i zaczęłam iść w kierunku wyjścia. **** Pokłusowałem za nią. Spojrzałem w jej twarz. Malował się na nim strach. Zaniepokoiło mnie to, więc spytałem: - Co się dzieję? *** - Nic, nic...-odpowiedziałam. Popatrzyłam się za siebie. Zaczęłam iść szybciej, aż wreszcie zaczęłam galopować. ***** Pocwałowałem do niej. - Coś się stało? - popatrzyłem w jej oczy. Odwróciła głowę i przystanęła. *** - Okropnie boje się wilków...-popatrzyłam na niego - One tu są... **** - Nie bój się, obronię cię. - uśmiechnąłem się lekko. - Wilki boją się ognia, prawda? Delicate pokiwała niepewnie głową. Na dowód wytworzyłem wielką tarczę z ognia wokół nas. ****** Zaczęliśmy iść. Słyszałam jak wilki chciały przeskoczyć tarczę. *** Wszystkie, które były na tyle odważne, żeby to zrobić, podpalały się i natychmiast uciekały. - Widzisz? - zaśmiałem się *** - A wiesz że są tu też wilki...które są magiczne? - Co? - spytał zdziwiony i od razu do tarczy wszedł ognisty wilk. - Uciekajmy! - krzyknęłam i chciałam uciec, ale ogień mi w tym przeszkodził **** Delicate poślizgnęła się na stopniałym śniegu i zaczęła lecieć na ogień. Szybko złapałem ją zębami za grzywę i przytrzymałem. - Teraz się nie przestrasz... - rzuciłem i zamieniłem się w istotę z ognia. Wilk nie zwrócił na to uwagi. No tak, przecież on też jest z ognia, pomyślałem. Westchnąłem i cofnąłem czas, do momentu, kiedy Delicate wybiegła z łąki. - Co... Gdzie jesteśmy? - zapytała oszołomiona. *** - Po za łąką - uśmiechnął się - Aha...-obejrzałam się dookoła ****** - Chodźmy już. - powiedziałem. - W każdej chwili mogą przyjść tu tamte wilki. Klacz pokiwała głową i zaczęła cwałować. Pobiegłem za nią. *** - Gdzie by tu teraz iść...-chwilkę pomyślałam - Masz może jakieś miejsce na myśli? - Może nad wodospad? - Czemu nie....Chodźmy! *** Uśmiechnąłem się w myśli i wyrównałem chód z chodem Delicate. Po chwili byliśmy na miejscu. *** Napiłam się wody i popatrzyłam w moje odbicie. Po chwili zobaczyłem też odbicie Mefista. **** Podszedłem do jeziora i także spojrzałem na nasze odbicia. Zobaczyłem smutną minę Delicate. - Martwisz się czymś? - zapytałem troskliwie. Klacz potrząsnęła głową. *** Weszłam do wody i usiadłam na małej wysepce. Mefisto podszedł bliżej **** - Ciągle jesteś taka smutna.. - westchnąłem. Delicate spuściła głowę; nie odpowiadała. Wyglądała, jakby nad czymś intensywnie myślała. *** - Delicate co się stało? - spytał ponownie - Nic...-odpowiedziałam i popatrzyłam na niego - Martwisz się czymś.. - powiedziałem. - Nie lubię, kiedy ktoś jest smutny. Chciałbym ci pomóc, ale ty tego nie chcesz.. **** - Na prawdę to nic takiego... - uśmiechnęłam się lekko i wskoczyłam do wody. ***** Westchnąłem smutno, ale po chwili otrząsnąłem się i wskoczyłem do wody za Delicate. Ta nadal miała zmartwioną minę, ale wyglądała na bardziej "wyluzowaną". Chlapnąłem na nią wodą i odpłynąłem energicznie. Z tego rozpędu zaplątałem się nogą o wodorosty i zacząłem tonąć. *** Usłyszałam wołającego Mefista. Szybko zanurkowałam i zniszczyłam wodorosty. - Uważaj - powiedziałam do niego - Jest tu ich bardzo dużo... **** - Dziękuję... - powiedziałem cicho. Nie mogłem uwierzyć w moją niezdarność... I to akurat przy klaczy. Powiem po prostu - ośmieszyłem się. ***** - Mogę ci powiedzieć co mnie martwi...-popatrzyłam się na niego - Jest już wiosna, a nadal jest śnieg...Pszczoły mogą wyginąć, a jak wyginą, to nie będzie kwiatów i jedzenia! *** Popatrzyłem na nią oszołomiony. - Jedzenie będzie zawsze... tym się nie martw. - chrząknąłem. - Ale po co... ci kwiaty? *** Popatrzyłam na niego ze zdziwieniem. - Kwiaty sprawiają że ten świat jest kolorowy, i że na np. jabłoni jest jabłko! Aby tak się stało, na początku trzeba je zapylić! **** Popatrzyłem na nią zakłopotany... O tym nie pomyślałem... - No tak... - powiedziałem ze skruchą. - Masz rację. **** - Musimy coś zrobić....-popatrzyłam na mały Ul - Jakoś je nakarmić. ****** Popatrzyłem niepewnie na ul. Kiedy ja jeszcze myślałem, Delicate już doprowadziła go do porządku dziennego za pomocą mocy. Na drzewie zawisły kwiaty, wszędzie zrobiło się zielono, jednak... pszczół nie było. Z powodu zimy albo wymarły, albo odleciały do cieplejszego miejsca, albo... ktoś specjalnie je zabił. - Co się mogło z nimi stać? - zapytała roztrzęsionym głosem klacz. - Zaraz sprawdzę. - odpowiedziałem i zamknąłem oczy. Skupiłem się całymi swoimi siłami i zacząłem widzieć obraz. Przedstawiał on scenkę, kiedy pszczoły w popłochu uciekały... więcej nie zdołałem zobaczyć. ****** - Uciekły...-powiedział po chwili - Musimy je złapać! -krzyknęłam i zaczęłam kręcić się w kółko. ******** - Nie możemy. - powiedziałem przygnębiony. - To działo się dawno. Czuję to. Chyba uciekały przed CZYMŚ, ale nie zdołałem tego zobaczyć. Delicate przystanęła. *** - Musimy znaleźć pszczoły! - krzyknęłam zdenerwowana - Nawet jeśli są po drugiej stronię świata, musimy je tu przyprowadzić! ***** - Są jeszcze inne pszczoły na świecie. - westchnąłem. - Chodź. Nie czekając na odpowiedź pogalopowałem przed siebie. Nie myliłem się - po chwili zauważyłem ul. Tym razem, pełny pszczół. Delicate zrobiła z nim to samo, co z poprzednim. Ja, po krótkim wahaniu, sprawiłem, że ul był jak nowo zbudowany (czyli tak jakby "odmłodziłem go"). *** - Ja już chyba sobie pójdę....Zrobiłam się bardzo śpiąca... -powiedziałam i zaczęłam iść - Dzięki za pomoc!  **** - Jak chcesz... - zasmuciłem się. - To... do zobaczenia, jeżeli się jeszcze kiedyś spotkamy. Klacz odwróciła się i uśmiechnęliśmy się do mnie. Odwzajemniłem uśmiech i odszedłem.