Od Balou

Stałem na szczycie Wodospadu. Szum wody, ćwierkanie ptaków oraz widoki na nasze piękne tereny sprawiały, że odprężałem się. Większość koni była na łące. Odwróciłem się i pogalopowałem na łąkę. Podszedłem do Faith. Klacz spojrzała na mnie.

- Witaj Faith! Mogę ci w czymś pomóc?

- Nie, dziękuję - chłodno odpowiedziała klacz.

Odszedłem, pasrskając smutno. Wszedłem do mojej jaskini. Po chwili przyszła do mnie Rizana. 

- Balou mógłbyś mi pomóc?

- Pewnie. Co się stało? - zapytałem.

- Nie mogę wejść do jaskini. Zobacz sam. Jest tu wielki dół i boję się go przeskoczyć.
Zasypałem nieco dół i przyniosłem grubą, szeroką deskę. Położyłem ją przez rów. 

- Możesz teraz chodzić po desce - uśmiechnąłem się ciepło.

- Dziękuję.

- Nie ma za co.

Poszedłem do mojej jaskini. Naraz zaczęły przychodzić do mnie konie. Pomagałem im i czas szybko upłynął. Wieczorem zmęczony położyłem się w jaskini. Źle się czułem. Miałem zranioną nogę. Czułem się jakbym był wielkim rozpalonym piecem. Dotknąłem głowy. Była gorąca. Nie miałem siły wstać. Nie miałem siły mówić. Stęknąłem. Cisza dzwoniła w uszach. Nagle usłyszałem cichy stukot kopyt. Poczułem, że moja głowa boli. Bardzo boli. Przede mną stanęła Faith. Chyba nie zauważyła mnie, bo rozejrzała się po jaskini.

- Balou! - krzyknęła.

Nie mogłem odpowiedzieć, nie mogłem ruszyć się. Byłem zalany potem. Nagle poczułem straszny ból w zranionej nodze. Stęknąłem. Klacz odruchowo spojrzała w dół.

- Balou co ci jest? - spytała chłodno.

Nie odpowiedziałem. Ból brzucha sprawiał, że nawet oddychanie sprawiało mi ogromny ból. 

- Dobrze się czujesz? - spytała nieco przestraszona Faith.

Pokręciłem głową, tylko na to mogłem się zdobyć. Klacz dotknęła mojego czoła.

- Balou ty masz gorączkę! - krzyknęła. - Boli cię coś?

Uniosłem głowę. Spojrzałem na nią spod uchylonych powiek. Nagle moja powieki się zamknęły, a głowa mocno walnęła o ziemię. Straciłem przytomność.

(Faith??)